Call me a Joker , Call me a fool.....

केदारचा Disneyland वर लिहिलेला blog वाचला.
मग प्रथेप्रमाणे ट्रिपचे फोटो पुन्हा एकदा बघितले.
समीर पण तेव्हाच माझ्याकडे आलेला...त्याच्या बरोबर california ट्रिपचे किस्से आठवुन झाले.
आता याला Nostalgia पण नाही म्हणता येणार....अजुन सहा महिने पण नाही झाले.
पण सध्या मुड आहे खरा Nostaligic. मागचा पुर्ण आठवडा आजारपणामुळे घरी एकटा बसल्यामुळे असेल.
फोटो बघताना Mickey Mouse आणि Lion King बरोबर काढलेला फोटो दिसला.
आजकाल सगळ्या Amusement Park मधे असे Cartoons दिसतातच.
हे असे Cartoon बघितले की - त्या costume मागे कोण माणुस असेल ? असा प्रश्न पडतो.
तो पण हसरा खेळकर असेल?
हे काम करणे आवडत असेल त्याला?
असे दुसरे बनुन दिवसभर राहाणे...?
आपण दुसरे कोणी आहोत म्हणुन लोकांना आवडणे?

प्रत्येक Joker ची एक tragedy असते असं म्हणतात.
मनातल्या बरयाच गोष्टी लपवण्यासाठीच त्याच्या चेहेरयावरच रंगवलेले Permanent हास्य असेल कदाचीत.

एक गोष्ट आठवली कुठेतरी वाचलेली.कोणाची ते माहिती नाही.
एक असतो performer. वेगवेगळ्या करामती करुन लोकांचे मनोरंजन करणे हे त्याचे काम.
त्यातही "Rope Walk" ही त्याची speciality. नुसत्या अभिनयाने तो दोरीवर चालण्याचा आभास निर्माण करायचा.
चालणे,घसरणे - घाबरुन पुन्हा सावरणे,मधेच काही विनोदी हावभाव करणे - लोक खुप हसत, खुश होउन टाळ्या पिटत.
एक काळ असा होता की त्याचा खेळ हा "Star Attraction" असायचा.खास त्याचा खेळ बघायला लोक दुरदुरुन येत.
पण हे सगळे तो तरुण असताना. आता काळ बदलला. लोकांच्या आवडी बदलल्या.
त्याची आजारी बायको छोट्या मुलीला मागे सोडुन गेली.छोटीने पण आजारपणाशीच मैत्री केली.
आता कंपनीच्या मालाकाला "Rope Walk" चा कहीही उपयोग नव्ह्ता.
दोन खेळांमधला वेळ भरुन काढायला तो त्याला वापरत असे.लोकांचा पण प्रतिसाद कमी होत होता.
मालकाने त्याचा खेळ बंद करण्याचे सुतोवाचपण केले.
आज पुन्हा गर्दी जमली.खेळ सुरु.
आज त्याचा खेळ interval नंतर ठेवला होता. Interval नंतर लोक पुन्हा आपापल्या जागेवर बसेपर्यंत वेळ काढायला म्हणुन.
"Rope Walk" सुरु झाला. आज तो नेहेमीप्रमाणे जीव ओतुन अभिनय करत होता.
घसरण्याची trick आज त्याला चांगलीच जमली हे त्याला पण जाणवले.
पडतानाचे घाबरलेले हावभाव दाखवताना डाव्या कोपरयात कोणीतरी हासल्याचे त्याच्या कानांने टिपले.
ही त्याची जागा होती. इथे त्याला हमखास हशा मिळत असे.पण आज प्रेक्षकांकडुन प्रतिसादच मिळत नव्हता.
शेवटचाच खेळ आजचा.आज मालक काढुन टाकणार.खात्रीच होती त्याला.
निराश मनाने तो घरी आला.
घ्ररी छोट त्याची वाटच पहात होती.दिवसभर एकटी घरात बसुन कंटाळलेली होती.
तिने त्याला खेळण्याचा आग्रह केला. खुप थकला असुनही तो तयार झाला.
थोडे खेळुन झाल्यावर तिने त्याला "Rope Walk" करुन दाखवायला सांगितले.
याच्या पोटात गोळा आला. उद्या कोणते काम शोधत गावात फिरायचे याचा तो विचार करत होता...आणि आता पुन्हा "Rope walk" ?
पण मुलीचे मन नाही मोडवले त्याच्याकडुन.
"Rope Walk" सुरु झाला.
काही क्षणातच घर छोटीच्या हसण्याने भरुन गेले.डोळ्यात पाणी येइपर्यंत ती हसत होती आणि टाळ्या वाजवत होती.
तो पण सगळे विसरुन नविन नविन हावभाव करत होता - तिला हसवत होता.
आता तो फक्त एक performer होता आणि त्याच्या समोर त्याचा सगळ्यात महत्वाचा प्रेक्षक होता - त्याची छोटी!

ग़ोष्ट इथेच संपते.ही ग़ोष्ट अर्धवट राहिली का?....सुखान्त आणि दुखान्त यांच्या मधे लोंबकळणारया बरयाचश्या ग़ोष्टीं सारखी? अश्या ग़ोष्टी अर्धवट नसतात.....मनात कोठेतरी त्या केव्हाच पुर्ण होतात....अर्थासकट!